Op hun échte(!) italiaanse Vespa-scooters, gewapend met helm en gehuld in herkenbare rode jas, beginnen acht vrienden volgende week aan hun 20ste roadtrip door Europa. Dit jaar toeren ze door Duitsland en België.
Van een gestolen scooter die ze terughaalden tot bijzondere overnachtingsplekken en van spontane huwelijksfeesten tot aan een treinrit waarbij een extra wagon voor de mannen werd geregeld. „Het is de ultieme vrijheid en je maakt van alles mee, je kunt het zo gek niet bedenken”, zegt Rick Jakobs, een van de avonturiers. Samen met Jan Dekens en Paul Laanstra geniet hij van een kop koffie bij Herberg ’t Plein. De vrienden blikken terug op de bijzondere, grappige en vooral mooie momenten die ze de afgelopen jaren onderweg beleefden en kijken vooruit naar hun komende avontuur.
Vespa-virus
Ruim twintig jaar geleden worden de eerste stapjes voor het jarenlange avontuur onbewust al gezet. „Mijn zoon kocht een klassieke Vespa, zo eentje uit de jaren 80. Prachtige dingen en ook heel goed”, vertelt Rick Jakobs. „Tegelijkertijd vond ook Paul er eentje ergens op een rommelmarkt – die het overigens na 10 meter rijden al begaf. Paul en ik kenden elkaar van de Lions Club en raakten erover aan de praat. Jan haakte aan en kocht er ook een. En zo kwamen we in contact met meer liefhebbers uit de omgeving. Iedereen werd aangestoken met het Vespa-virus.”
Zodoende ontstaat samen met Frans Nooren, Gerard Weinans, Homme Oudman, Bernard Sportel en Jan Coeling een hechte vriendenclub. Eigenlijk bestaat de groep uit negen mannen. „Gert-Jan Stoop is de enige westerling in de groep, een vriend van mij. Hij was degene die zei dat het misschien wel mooi zou zijn als je een half jaar vrij kon nemen van werk om eens te gaan toeren op onze scooters. ‘Een half jaar’ zeiden we toen, ‘dat kan toch ook wel in een week?’ en zo is dat idee eigenlijk tot stand gekomen. Helaas ging de gezondheid van Gert-Jan al snel daarna achteruit, hij heeft MS, en kon hij niet zo’n eind mee op de Vespa.”
Maar creatief als ze zijn, verzinnen de mannen daar iets op: Gert-Jan reed mee in de camper, met daarachter een kar waarin een ‘reservescooter’ staat. Zo kon ook hij af en toe een uurtje rijden. Inmiddels gaat Gert-Jan niet meer mee op reis, maar hij maakt nog altijd onderdeel uit van de groep en volgt zijn vrienden online dan ook op de voet.
Van bedbugs tot weddingcrashen
Inmiddels zijn de mannen allemaal gepensioneerd. De jongste, Paul Laanstra, is 66 en de oudste, Jan Coeling, is 81 jaar oud. „We houden hem allemaal toch wel een beetje in de gaten hoor. Maar hij is hartstikke scherp van geest en fit genoeg om ons bij te houden dus eigenlijk is het niet nodig”, lacht Jakobs.
Hoewel de vrienden nu de tijd en de financiële middelen hebben om er een comfortabele reis van te maken, blijven de ‘regels’ van hun roadtrip toch onveranderd: iedere dag rijdt er een groepslid in de auto met daarachter de kar met daarin zijn scooter, de reservescooter van die dag. Diegene regelt het eten en zorgt voor de overnachting. Die overnachting mag liever niet meer dan 200 euro kosten voor de hele groep. „Dus je weet nooit waar je eindigt of bij wie je in bed belandt”, grapt Jan Dekens. „Het leuke hieraan is dat je op bijzondere plekken terechtkomt. We hebben weleens in een hostel geslapen waar iedereen graag in het enige eenpersoonsbed wilde slapen. Achteraf bleek dat daar allemaal bedwantsen in zaten, dus degene die had ‘gewonnen’ zat onder de bulten”, blikt het drietal nu lachend terug.
„Maar we kwamen ook juist op heel mooie plekken terecht”, vult Jakobs aan. „In de wijngaard van een wijnboer bijvoorbeeld of in een klooster. We zijn zelfs eens op een huwelijksfeest beland. Een van ons, Frans Nooren, is fotograaf en in ruil voor een overnachting, maakte hij foto’s op het feest. Dat is toch geweldig?”
Gewond? Eerst nog even op de foto
Onderweg zijn de avonturen minstens zo groot. Tot grote hilariteit van Paul en Rick vertelt Jan over het moment dat zijn Vespa-scooter de Middellandse Zee inreed. „Ik reed de rest achterna over een pad langs de zee. Ik had verwacht dat ik over een heuveltje zou gaan, maar blijkbaar hield het pad op en moest ik vol op de rem. Ik vloog over de kop, stortte van de rotsen en mijn scooter kwam in de zee terecht. Ik kwam met een bebloed gezicht overeind en in plaats van mij meteen te helpen, moest ik stil blijven zitten voor de foto. Wat een vrienden he?”, lacht ook hijzelf.
Lees verder na de foto
Een andere keer zitten de mannen in een café, wanneer ze opmerken dat een van hun scooters in een busje wordt geladen door onbekende mannen. De groep stormt de kroeg uit, achtervolgt de dieven en houden het busje staande. Gezamenlijk trekken de vrienden hun geliefde vervoersmiddel weer uit de bus en vervolgen ze hun tocht.
Tijdens hun rit door Zwitserland blijkt een deel van de route onbereikbaar door een lawine. De mannen besluiten met de trein te gaan. Er is alleen een probleem: hoe komen de bus en reservescooter op de plek van bestemming? „Op het station werd even overlegd en toen werd er een extra wagon geregeld. ‘Geen probleem!’ zeiden ze. En zo konden we allemaal mee.”
Geen verzoekjes
Voor velen is het jaarlijkse avontuur van de vrienden een jongensdroom en dus krijgen de mannen ook regelmatig de vraag of er nog iemand mag aansluiten. „Dat doen we niet”, zegt Paul. „We hebben onze groep, weten precies wat we aan elkaar hebben en als er een plekje vrijkomt om wat voor reden dan ook, dan vullen we dat niet op. Daar krijg je bovendien ook een heel andere dynamiek van. Zoals het nu is, is het precies goed.”
De mannen gaan dan ook door zo lang het leuk is én zo lang het kan. „We zijn nu gelukkig allemaal nog fit genoeg en gezond, dus voor nu kunnen we de roadtrip nog prima doen. En we proberen elk jaar een andere route te rijden. Je moet het ook niet willen om een eerdere reis na te doen, dat wordt toch nooit zo leuk als de eerste keer. We zijn in Scandinavië geweest, Italië, Frankrijk, Zwitserland. Nu blijven we wat dichter bij huis, maar ook dat kan heel mooi zijn. En gezellig, dat is het altijd!”
De Vespa-veteranen vertrekken maandagochtend vanuit Ruinerwold. Zie je ze rijden? Zwaai dan even!
